با تشکر از وبلاگ دوست عزیزم جلال حسینی
نکته جالب اینجاست که با همان ژس روشنفکرانه، امروز خیلی راحت آبروی یکدیگر را میریزیم!
بی درد و بی صدا! پشت لبخند های دوستانه، پشت نیت های خالص و خیرخواهانه،
حرف ها برای گفتن بسیار داریم!
آقای همه چیز دان، خانم پست مدرن و یا اصلا حاج آقای هیئتی، حاچ خانوم مسجدی!رفیق ایمانی!
یادمان باشد که شیطان لحظه ای هم بیکار نمی نشیند!
او سال هاست که خاک دنیا خورده!حریف غدر است حیف نیست با زبانی که همین چند دقیقه پیش ختم قرآن کردی، ختم ذکر گناه کنی؟!
یادت باشد خدا در همین نزدیکی هاست! نزدیکتر از رگ گردن به تو!!!
حواست هست؟؟؟؟
آبروی مومن زینت سفره های گناه نیست! حتما میدانی که حرمت آبروی مومن از کعبه ای که بار ها طوافش کرده ای هم بالاتر است!!
بعضی وقت ها باید نیبینی! دیدی سکوت کنی! بعضی وقت ها باید اصلا سکوت مطلق پیشه کنی!
یادت باشد همین چند کلمه تو می تواند آبرویی را که مومن برایش از خونش هم با ارزش تر است به جوی تهمت بریزد و حرمتش را هتک کند!!
جوریکه اگر خونش را می ریختی اینقدر برایش سخت نبود!
آقای قلم بدست! آقای نیوز!!! حواست باشد اشتباهی گرفته ای!
قلمت دارد در بزم گناه شیطان بریک میزند! دینداری فقط مقاله قرآنی آوردن و یا مصاحبه با فلان عالم نیست! نقاد و روزنامه نگار قرار است تیز و ریز بین باشد نه هرزه بین و هرزه نگار!
حاج آقای عزیزم! فلانی که امروز به مسجد می آید، شب احیا اشک میریزد، لباس مردانه به تن می کند،
حتما توبه کرده است!حتما توبه کرده است که دیگر صدای آهنگش تا هفت کوچه آنطرف تر نمی رود!
حتما بین او و خدایش رفاقتی و وصلتی برقرار شده است که دیگر ابرو نخ نمی کند و پای بزم حرام رفقای شیطان نمی نشیند! پذیرایش باش!
تو حتی حق نداری در دلت به او سو ظن داشته باشی چه رسد به اینکه به حاج اقا رحیم و حاج توسلی به بهانه رزومه پر گناه پسران و دختران امروز، او را به عنوان مثال بیاوری
و کرده و نکرده او را روی دایره بریزی و به بهانه خیر خواهی دیگران را بیم دهی که "خطر خطر" خیابان جواب نداد، پایش به مسجد باز شده است!!
بیاییم از همین الان قراری بگذاریم و خدا را متفاوت تر از قبل به رسمیت بشناسیم!!
بیایید یاد بگیریم سکوت کنیم!به رسم ستار العیوب بودن خدا ما هم پرده پوشی کنیم!
گناهی از انسانی دیدیم، آبروی او را مثله نکنیم!!! بیایید چشم ها را با آب توبه بشوییم!!
یاد بگیریم آدم ها خوبی هم برای گفتن دارند! پس نیک بگوییم! حرفی بزنیم که زینت مسلمانیمان باشد!
بیایید هر جا دیدیم بساط غیبت پهن است، یک بسم الله در دل گفته، عنان جمع را دست بگیریم
و جهت بحث را به سمت خیابان خیر بچرخانیم، اگر توانایی نداشتیم،
به نشانه اعتراض جوریکه تلنگر ایجاد کند مجلس را ترک کنیم!به کسی هم برخورد، بخورد!!
جایی دیدیم آبروی مومن ظالمانه ریخته شده، داردحرمتش هتک میشود، بلند شویم و بساط تهمت و غیبت را برچینیم!
زخم کنایه را به جان بخریم، "مسلمانی" کرده و از حق دفاع کنیم، لبخند خدا تلخی زخم زبان را شیرین می کند بگذار بگویند امل! خدا امل ها را دوست دارد...
اصلا خدا هم با تو در این خیر شرکت میکند، تو بسم الله را بگو قرار داد را امضا کن، باقی را بسپار به خودش! خلاصه نگذاریم قبح گناه ریخته شود!
نگذاریم هوای آسمان دنیا تاریک تر از این شود!
دست آخر خودمان در کوچه های دنیا زمین می خوریم! خیلی وقت نداریم! "ما وظیفه داریم"
یاد بگیریم و یاد دهیم!
